Het is een rare tijd. En daarom voelde ik de behoefte om eens wat neer te krabbelen, om u als lezer even wat te prikkelen, en u van de stroom der gekte los te koppelen. Anders motiveren. Resetten. Omdenken. Anders denken. In deze grillige tijden moet ik ook.juist weer denken aan mijn eigen thema binnen de kunst. Het landschap. En ach wat is het landschap in beweging!. En hoe grillig het zich ook laat zien, in al zijn mooie en minder mooie vormen. Diezelfde grilligheid komt nu ook niet alleen op mijn doek tot leven, maar blijkt ineens een hot item en naadloos aan te sluiten bij het hier en nu. De chaos, paniek, onwetendheid. En door deze grilligheid vindt er een verandering plaats, een soort van reset. Worden we bijna gedwongen om anders tegen deze grillige tijden aan
te kijken. En blijkt dat kunst daar, in al zijn vormen ( lees: grilligheid) weer naadloos aansluit op het hedendaagse leven. Hoe verwonderlijk is dat eigenlijk? Terwijl ik schrijf zie ik dat een aantal werken deze grilligheid zo goed verwoorden. Was het een vooruitziende blik ? Een gevoel ergens dat er een andere flow kwam? Toch voel ik mij in al deze grilligheid standvastig en rustig. Want dat doet Kunst met je. Het maakt je in deze tijden rustig en houdt je in balans. En dat is wat we nodig hebben. Zowel innerlijk als om ons heen. Dus daarom blijf ik -ook in deze tijden - (grillige) kunst de wereld in gooien. Als verfspetters op het doek. Spetter! Spat! Het maakt niet uit wat! Dus raadt ik u ook aan: blijf Kunst maken, verspreiden en omarmen. Dan blijft de wereld in balans!
Veel kunstgroeten
CaroArtGallery
Caroline